صد سال تنهایی

صد سال تنهایی را بالاخره خواندم. باید اعتراف کنم چیزی که بیش از همه من را مسحور خود کرد نبوغ باور نکردنی مارکز در نویسندگی و حافظه عجیب او بود. هنوز بغض در گلویم گیر کرده است. به تنهایی ادیبانی فکر میکنم که بجای آنکه نبوغ خود را صرف علم یا هر چیز دیگری کنند راه نویسندگی را در پیش می‌گیرند.